maandag 26 december 2016

Op weg naar 2017


Vanochtend besloot ik om nog een laatste blog te schrijven van dit jaar, want het is lang geleden dat ik er een geschreven heb al heb ik bepaald niet stil gezeten! Letterlijk én figuurlijk niet ;-)

1000 kilometer in 2016
Mijn doelstelling om 1000 kilometer in 2016 te wandelen heb ik op 12 november gehaald. Daar ben ik best trots op. En ik loop gewoon door.....

Het wandelen heeft me ook dit jaar veel rust, creatieve ruimte en een goed gevoel in mijn lichaam  gegeven. Nu vragen veel mensen me of ik dan in 2017 meer kilometers ga lopen. Nee, ik ga de 1000 kilometer grens niet veranderen want ik wil geen druk op het wandelen leggen. Ik heb ook ervaren dat het hebben van dit wandeldoel me op moeilijke momenten, waarbij ik bijvoorbeeld liever op de bank zou neerploffen met een dikke reep chocolade, juist stimuleerde om toch (eerst) maar een stuk te gaan lopen. En dat gaf me een goed gevoel! Wandelen hoort gewoon bij me durf ik nu wel te stellen.

Door de wandelgroep op Facebook is wel een verlangen geboren om een lange afstandroute te gaan wandelen. Het liefst een zo 'verlaten' mogelijke route. Misschien wordt het dan een zelf uitgestippelde route combineren met bewegwijzerde wandelpaden. Hoe dan ook ik blijf gewoon door lopen. Heerlijk!

Schrijven
Ik realiseer me dat ik wel geschreven heb, zelfs veel, maar dit niet in blogvorm gedeeld heb. Sommige teksten zijn duidelijk bedoeld geweest om helderheid te verschaffen, opluchting of richting aan gedachten te geven.

Op een bijzondere manier ben ik namelijk dit jaar terug geweest in de tijd. Heb ik een bewogen periode uit mijn leven in boekvorm mogen lezen. Dat heeft me emotioneel behoorlijk geraakt waardoor ik o.a veel ben gaan schrijven.

Het heeft me ook aangezet om stappen te zetten, zodat een droom/wens van me inmiddels een plan is geworden. Ik heb een helder beeld van wat ik o.a met mijn teksten wil gaan doen. Komend jaar zal dit vorm gaan krijgen! Het liefst op de manier die ik nu voor ogen heb, op mijn manier. Hoe dan ook: "Dit wordt in 2017 vervolgd."

Wensen
Ik wens jullie een goede afsluiting van 2016 en een geweldig 2017 waarin je mag zijn wie je bent  met vele mooie momenten om te koesteren.

Anita

 


















dinsdag 9 februari 2016

(On)bewust lopen

                             

Dat ik graag wandel is inmiddels wel duidelijk. Dat ik het soms gewoon nodig heb bleek al uit mijn gedicht. Hoe gaat dit dan?

Zodra ik uit noodzaak begin te lopen tel ik elke stap: 1,2, 3....30! Verder kom ik niet. En ja, dan begin ik gewoon weer opnieuw. Ondertussen heb ik er stevig de pas in.

Van alles tolt er dan door mijn hoofd. Ik probeer die gedachten niet vast te houden maar ze met mijn stappen weg te geven. Een soort mantra, ingesteld op '30 stappen' en 'repeat'.

Na een tijdje voel ik de inspanning van mijn lichaam. Ik lijk beter in mijn vel te passen. 
Mijn hoofd is leeg, mijn emoties bedaard en mijn stemming opgeklaard. Ik ervaar een vonkje pure blijdschap! Mijn stappen vervloeien van krampachtig naar veerkrachtig.

Dan pas ga ik wandelen. Zie, ruik en hoor ik de natuur om me heen, heerlijk! 

Anita







woensdag 3 februari 2016

Lopend naar 'In Balans'


                                                       

 


Mijn hart bonkt.
Mijn hoofd gonst.

Onrust in mijn hoofd.
Onrust in mijn lijf.

Koude voeten.
Verkrampte spieren.

Gevoelens van de ander en mij,
Verdriet van ons allebei.

Woede raast er doorheen.
Gaat me door merg en been.

Lopend kom ik tot rust.
Krachtig in cadans.

Ik ben weer in balans.
Vertrouwen is mijn basis.
Vertrouwen is een Must.

Anita

















vrijdag 22 januari 2016

Wandel 1000 kilometer in 2016


                   

Zo'n 2 weken geleden heeft Bregje, blogster en wandelvrouw, me toegevoegd aan de Facebook groep: 'Wandel 1000 kilometer in 2016'.

Nu houd ik wel van een uitdaging. Maar ik leg me niet graag vast. 'Moeten' verlamd me. Hoe ga ik hier dan mee om? Ik besloot mee te doen door gewoon mijn eigen wandelingen te maken. Aan het einde van dit jaar zie ik wel hoeveel kilometers ik gelopen heb.

Het blijkt enorm inspirerend en stimulerend om verhalen van de groepsleden te lezen, de schitterende foto's te bekijken en me te verbazen over hoeveel kilometers er door de vele wandelaars gelopen worden.

Nieuwsgierig naar mijn eigen wandelgedrag ben ik overstag gegaan, heb een app geïnstalleerd en mijn 4 'standaardrondjes' vanuit huis in kaart gebracht. Totale afstand: 19.82 kilometer. Haha, ik kom 180 meter te kort om een mooi rond getal neer te zetten. Die paar stappen kunnen er dan ook nog wel bij....

Ik blijk er ook een flink tempo op na te houden. Met Dinky kom ik op een gemiddelde van 6 km/u en als ik 's avonds alleen stap loop ik met ruim 6,7 km/u mijn 'bijna' 5 kilometer-rondje. Niet mis voor zo'n kleine opdonder!

Als ik terug reken heb ik vanaf 1 januari 2016 in ieder geval al 45,5 km gelopen. Met nog 945,5 km te gaan verdeeld over 49 weken zou ik 19,5 km per week dienen te lopen om deze uitdaging te volbrengen. Goh, dan hoef ik dus niets anders te doen dan mijn eigen 4 rondjes per week te lopen. Makkie toch?

Anita

woensdag 6 januari 2016

Wandelen



Wandelen vind ik heerlijk en het is me helemaal helder waarom wandelen belangrijk voor me is. Ik zou elke dag kunnen wandelen. Toch doe ik het niet.....Waarom?

Dinky (mijn hond) loopt graag met me mee waardoor ik altijd gezelschap heb. Dat kan ik dus niet als excuus aanvoeren. Tijd ook niet, want tijd kun je maken. Tegen het weer kan ik me kleden. Lui ben ik ook al niet. Ik ben graag buiten in de frisse lucht. Hoef er ook niet van overtuigd te worden dat het goed voor me is. Blijft de vraag wat houdt me tegen?

 

Een vorm van preventie die ik mezelf niet gun? Mijn ochtendpatroon? Dat ik denk: "eerst nog even dit en dan nog even dat" totdat er weer een dag voorbij gevlogen is? Of speelt er iets anders maar weet ik nog niet wat?!

Duidelijk meer vragen dan antwoorden. Nu kan ik kiezen om te blijven zoeken. Maar daar kom ik geen stap mee verder!

Ik ga ervoor om een afspraak met mezelf te maken. In mijn agenda noteer ik alvast 3 wandelmomenten per week voor de komende maanden. Een mooie middenweg én haalbaar toch? Dat gun ik mezelf gewoon :-)

Anita






zaterdag 2 januari 2016

Ja Gewoon Uitlaatkleppen

Vroeger maakte ik mijn hoofd leeg door net zo lang te dansen op keiharde muziek die me raakte. Totdat ik letterlijk en figuurlijk leeg was. Brian Adams is jarenlang veruit favoriet geweest.

Schilderen bevrijdt me van overweldigende emoties. Het maakt daarbij niet uit of ze negatief of positief zijn, ze spatten intuïtief op het doek. Ik kan niet als 'hobby' gaan schilderen dan komt er helemaal niks te voorschijn.

Wandelen laat me weer in mijn lichaam dalen, maakt mijn hoofd leeg, mijn lijf voelbaar en krachtig. Schoenen aan en lopen maar, eenvoudiger kan haast niet....

En sinds kort; Bloggen. Door te bloggen ervaar ik de kick om vanuit mijn gevoel compact te schrijven.

Ik heb dus meerdere uitlaatkleppen. Gewoon om te ontladen of op te laden!

Naast die ene ‘verkeerde’, namelijk het 'weg' eten van onrust of emoties. Als ik hierop terugval gaan mijn alarmbellen rinkelen. Zet ik een stap terug en kijk, voel, om erachter te komen wat er op dat moment nu echt aan de hand is.

En daar helpt wandelen me weer mee op weg....

Anita